JESTEM WEGE A MÓJ FACET JE MIĘSO. JAK Ż(R)YĆ?!

Dawno mnie tu nie było, więc pora nadrobić zaległości! Moja nieobecność na blogu wynikła z przedłużonych wakacji w Barcelonie, gdzie krótką zdjęciową relację możecie zobaczyć na moim Instagramie oraz przymusowego remontu w mieszkaniu, który nadal trwa...
Ale do rzeczy! No właśnie. Jak żyć, kiedy jesteś jedyną osobą w swoim otoczeniu, która praktykuje dietę roślinną? Zapewne niejedna z was (lub niejeden, co rzadsze) zastanawia się jak żyć, kiedy druga połówka nie ma najmniejszego zamiaru rezygnować ze swoich preferencji żywieniowych. Co robić w trakcie rodzinnych obiadów, wspólnych wyjść do restauracji, spotkań towarzyskich, kiedy inni uśmiechają się półgębkiem w Twoją stronę i traktują Cię jak kosmitę? Jak odpierać argumenty przemawiające za tym, że pij mleko będziesz wielki i jak racjonalnie wyjaśniać swoje wybory?

Jestem żywym przykładem, że wszystko się da, nawet życie z facetem, który pracuje w... sklepie z mięsem. I wcale nie jest to takie trudne. 

Jeśli jesteście ciekawi odpowiedzi na te i inne pytania, zapraszam do lektury! 

JAK WYTRZYMAĆ PRESJĘ OTOCZENIA - RODZINY I ZNAJOMYCH MIĘSOŻERCÓW?

Jesteś na diecie roślinnej - to już oczywiste, inaczej nie czytał(a)byś tego. Nie jesz zwierząt, a może nawet jajek i nabiału. Jednak idziesz do babci w odwiedziny, a babcia wpycha w ciebie rybkę na obiad, no bo przecież rybka to nie mięso, albo co gorsza tego nieszczęsnego schabowego. Jak zatem wytłumaczyć babci, że rybka to też zwierzątko, a ten sos w mizerii jest ze śmietany, której też nie jadasz... Babcia rozczarowana, bo się napracowała, Ty nie wiesz jak się zachować, żeby nie robić babci przykrości, wszyscy niezadowoleni i jak tu żyć?!

Jeśli nie chcesz robić babci, mamie, komukolwiek przykrości z powodu pracy jaką ta osoba włożyła w przygotowanie posiłku dla Ciebie, a jednak sumienie nie pozwala Ci go zjeść, użyj argumentu zdrowia. Jest to mała manipulacja, jednak wilk jest syty i owca cała. Wystarczy powiedzieć, że takie a takie produkty Ci szkodzą i źle się po nich czujesz, albo lekarz/dietetyk Ci zabronił. A jak wiadomo - z lekarzami się nie dyskutuje. U mnie kilkakrotnie zadziałało, a teraz kiedy już wszyscy wiedzą jak się odżywiam, nie mam problemu z komunikowaniem, że nie jem zwierząt i już. Z czasem wystarczy, że stopniowo zaczniesz uświadamiać otoczenie, dlaczego zdecydowałaś/eś się na dietę roślinną i jakie to niesie ze sobą korzyści, nie tylko zdrowotne. Jeśli osoby w Twoim otoczeniu wykazują choć odrobinę empatii wobec zwierząt, z pewnością zrozumieją Twój światopogląd, a może nawet sami zmienią nieco swój sposób odżywiania i ograniczą jedzenie mięsa. Najważniejsze to pokazywać swoją postawą, że nie jesteśmy oszołomami i nie zachowywać się jakbyśmy nigdy nie jedli mięsa.

ROŚLINOŻERCA W GOŚCIACH I W RESTAURACJI - JAK TO WYGLĄDA?

Nasi znajomi wiedzą jak się odżywiam i większość nie robi z tego problemu. Nie lubię natomiast kiedy ktoś mnie szufladkuje ze względu na mój sposób odżywiania nazywając mnie wegetarianką, weganką, jaroszką itp. Wolę raczej określenie: roślinożerca i takiego zwrotu używam również na blogu.

Kilka osób śmieje się ze mnie i mojego partnera, że jesteśmy przykładem idealnych przeciwieństw - on rzeźnik, a ja wege. Jak się z tym czuję? Z jednej strony trochę mnie to żenuje, gdyż jego praca to jedynie pewien etap przejściowy w życiu, z drugiej strony bywa śmiesznie w sytuacjach towarzyskich. Czy narzucam innym swój sposób odżywiania? NIE i jeszcze raz NIE. Zwłaszcza mojemu ukochanemu. Nigdy nikomu nie powiedziałam, że jeśli je mięso to jest mordercą, ciemnogrodem i barbarzyńcą, mimo że celowo stawiano przede mną górę parującego mięsa. Chociaż moim zdaniem - ludzie uważający się za chrześcijan - nie powinni jeść zwierząt. Ale to temat na osobną dyskusję.

Kiedy idę w gości, staram się być przygotowana. Wiem, że mogę nic nie zjeść, dlatego zawsze najadam się w domu lub biorę coś ze sobą. W przypadku przyjęć domowych, czy to u kogoś czy u nas - przygotowuję jedno danie "normalne" i jedno danie roślinne. Tak aby wszyscy byli zadowoleni. Chociaż ostatnio podczas urodzin mojego mięsojada, wygrała sałatka wegetariańska. Zniknęła zaraz po tym jak postawiłam ją na stole.

Jeśli chodzi o wyjścia do knajp - zawsze staramy wybierać takie, w których najedzą się wszyscy bez względu na preferencje żywieniowe.

hiszpańska paella w wersji wegańskiej (ryż, papryka, karczochy, kalafior, bób, groszek, ziemniaki, marchew)

hiszpańskie tapas: sałatka (jarmuż, quinoa, orzechy, pomidory) oraz patatas bravas z jajkiem (pieczone ziemniaki) i oczywiście sangria

CZY GOTUJĘ DWA OBIADY? 

Prawda jest taka, że czasami nie gotuje wcale, bo nie mam na to czasu. Mój partner je ze mną śniadanie, które zazwyczaj jest owsianką (tak wiem, owies ma gluten, jednak mniej szkodliwy niż ten pszenny), jaglanką lub inną kaszą (quinoa, gryka, amarantus - te są bez glutenu) bądź jajkiem z mnóstwem warzyw. 

Obiady, a raczej kolacje jemy około 19. Nie gotuję dwóch obiadów. W naszym domu to ja jestem osobą, która zazwyczaj przyrządza posiłki i są one głównie wegetariańskie, choć coraz częściej także wegańskie. Jeśli mój ukochany chce zjeść coś innego - przygotowuje sobie sam i ja nie widzę nic przeciwko.

Stawiam na roślinne jedzenie, które jest dużo zdrowsze, jednak nie zabraniam mu jedzenia mięsa. Jest wolnym człowiekiem, więc sam decyduje o swojej diecie. Od czasu do czasu sama mu przygotuję mięso, choć coraz rzadziej, gdyż nie jestem w stanie z etycznych względów dotykać martwych części ciał innych istot. Posiłki komponuję w taki sposób, żeby zarówno mi jak i jemu nie zabrakło żadnych składników odżywczych. To, co zjada w ciągu dnia - to jego sprawa i jego zdrowie, choć zazwyczaj staram się mu dać coś wartościowego do pracy. Często są to także posiłki wegetariańskie, na które o dziwo nie narzeka.

sushi w wersji roślinnej i tradycyjnej

Pudełeczka do pracy w wersji niewege i wege.
Zdjęcie niezbyt wyjściowe jednak nie dysponuję na chwilę obecną lepszym, więc musicie mi wybaczyć.

Często w lodówce mój ukochany chomikuje jakieś mięso, ser czy inne cuda, których ja nie ruszam. Nie mam nic przeciwko temu, żeby to leżało obok ogórka czy hummusu i nie robię z tego afery. Lecz kiedy słyszę, że niektórzy mają osobne półki w lodówce, lub co gorsza osobne lodówki, gdyż jedno drugiego się brzydzi, to mi się śmiać chce. Ja wychodzę z założenia, że zbyt wiele nas połączyło, żeby podzieliły nas garnki i lodówka. Strata czasu i energii.

A na koniec jeszcze krótki poradnik dla tych, którzy wszystko biorą sobie do serca.

Wydrukuj i koniecznie powieś na lodówce! 

EDIT 29/08/2018: Powyższy post powstał pół roku temu i w tym czasie zaszło wiele zmian. Mój facet coraz rzadziej je mięso z własnego świadomego wyboru. Nie miałam na to żadnego wpływu, nigdy nie sugerowałam mu żeby przestał jeść mięso, to była jego samodzielna decyzja z czego jestem przeogromnie dumna. Ja nie kupuję mięsa wcale, on natomiast sporadycznie kupuje sobie krewetki, rybę lub kurczaka. Przestał także być rzeźnikiem, co jest chyba największym sukcesem. Nie był to jego bezpośredni wybór, jednakże zmiana jego pracy ogromnie mnie ucieszyła, gdyż firma w której obecnie pracuje przygotowuje między innymi wegańskie jedzenie!

Spodobał Ci się wpis? Polub na facebook'u i udostępnij znajomym!